Kolizje meteorów zdarzają się znacznie częściej, niż mogłoby się wydawać. Magazyn Cosmos donosi, że każdego dnia na powierzchni Ziemi dochodzi do 17 kolizji. Ale ponieważ większość planety jest pokryta wodą, a duże obszary lądu wciąż są niezamieszkane lub słabo zaludnione, ataki te łatwo zignorować. Jednak większość z nich to stosunkowo niewielkie obiekty pędzące przez ziemską atmosferę. Kiedy w końcu wylądowali na powierzchni, siły tarcia i spalania zostały znacznie zminimalizowane.
Chociaż większość uderzeń meteorytów dotyczy małych obiektów, nie zawsze tak jest. Naukowcy uważają, że potężna asteroida może spowodować wyginięcie dinozaurów na naszej planecie. Rzeczywistość uderzeń meteorów jest taka, że są one przypadkowe i zdarzają się niezwykle często. W połączeniu z efektem wymierania, który naukowcy uważają, że zniszczyło Słońce i zabiło). dinozaury, łatwo zrozumieć, dlaczego filmy o asteroidach, kometach i meteorytach są tak popularne. Zgodnie z głównymi założeniami.)
Te pięć meteorytów to największe znane meteoryty, które uderzyły w Ziemię, pozostawiając po sobie ogromne szczątki zbadane.
Hoba Meteoryt
Hoba jest obecnie największym śmieciem kosmicznym na Ziemi: naukowcy uważają, że wylądował około 80 000 lat temu i znajduje się w dzisiejszej Namibii, według Info-Namibia. Około dwukrotnie większy od następnego co do wielkości meteorytu znalezionego na planecie, Hoba ma unikalny kształt, smukły, płaski kształt, a nie okrągły, bulwiasty kształt. Meteoryt nigdy nie został przeniesiony, więc naukowcy tak naprawdę nie wiedzą, jak głęboko skała jest osadzona w ziemi. Jednak naukowcy uważają, że ten meteoryt prawdopodobnie uderzył w Ziemię pod bardzo ukośnym kątem, powodując, że odbija się od powierzchni jak płaska skała na jeziorze (poprzez Geology). To wyjaśniałoby, dlaczego tak duże ciało niebieskie nie mogło stworzyć ogromnego krateru w miejscu uderzenia.
Podobnie jak wiele meteorytów znalezionych na całym świecie, meteoryt Hoba został odkryty przez przypadek. Rolnik orający swoje pole w 1920 roku znalazł (dzięki geologii) 60 ton skały, głównie żelaza. Według opowieści, używał tradycyjnego pługa ciągniętego przez woły i usłyszał skrobanie, gdy metalowe ostrze uderzyło w żelazny meteoryt. Wykopaliska zaczęły odkrywać, co kryje się pod powierzchnią, a wynikiem jest największy znany ludzkości meteoryt.
Mbozi Meteoryt
Mbozi został znaleziony w Tanzanii i waży około 25 ton. Niektóre z obiektów kosmicznych z tej listy pozostawały nieodkryte przez bardzo długi czas, dopóki metody naukowe nie znalazły i odkryły klejnoty ukryte pod ziemią. Meteoryt Mbozi podążał inną trajektorią historyczną. Obiekt ten został częściowo zakopany i dlatego został odkryty na wieki przed naukowym skatalogowaniem. Kamień od pokoleń jest czczony jako święta ikona przez lokalne społeczności w okolicy i jest znany jako Kimondo (przez TripAdvisor). Według Lonely Planet, Mbozi jest wykonany z materiału podobnego do innych dużych meteorytów na Ziemi, z 90% żelaza i około 8% niklu masowo. Meteoryt został odkryty przez naukowców w 1930 roku, ale jak wspomniano, lokalnie znany jest znacznie dłużej. Został ogłoszony chronionym zabytkiem przez rząd Tanzanii w 1967 roku i jest obecnie zarządzany przez Departament Starożytności Tanzanii. Kraj jest pełen wyjątkowych miejsc turystycznych, takich jak Kilimandżaro, Zanzibar i wiele miejsc safari. Niemniej meteoryt Mbozi pozostaje jednym z największych sukcesów kraju.
Meteoryt El Chaco jest częścią większego pola szczątków Meteoryt
El Chaco jest częścią grupy meteorytów Campo del Cielo znalezionych w polu kraterowym o powierzchni 60 kilometrów kwadratowych w Argentynie. Meteoryt ten waży 37 ton i został odkryty w 1969 roku. W przeciwieństwie do meteorytu Hoba, El Chaco jest znacznie bardziej okrągły i uderzany pod bardziej prostym kątem, dlatego został znaleziony pięć metrów pod ziemią za pomocą wykrywaczy metali. Gdy spadł na powierzchnię, meteoryt i otaczające go fragmenty utworzyły znaczące kratery uderzeniowe i zostały zakopane na podobnej głębokości (w rzeczywistości jeden nowy fragment został niedawno odkryty przez Science Alert).
Jedną z unikalnych cech pola meteorytów Campo del Cielo jest to, że złodzieje nadal infiltrują ten obszar, próbując ukraść duży meteoryt El Chaco i inne jego fragmenty (przez Scientific American). Aby zwalczyć ten problem, rząd regionalny Chaco ogłosił meteoryty w 1990 roku pomnikiem kultury, aby chronić to wyjątkowe miejsce uderzenia.
Scientific American zauważa również, że przy kącie natarcia wynoszącym prawie 90 stopni w kierunku Ziemi, El Chaco wylądował z prędkością około 14000 kilometrów na godzinę i obok ogromnego dodatkowego pola gruzu.
Meteoryt Bacubirito
Meteoryt Bacubirito został znaleziony w Meksyku w 1863 roku. Skała składa się głównie z żelaza i waży około 20 ton. Dziś Bacubirito można znaleźć w galerii znanej jako Sanktuarium Sinaloa w Meksyku (w pobliżu miejsca lądowania). Meteoryt ten jest trzecim co do wielkości znanym i najdłuższym meteorytem, jaki kiedykolwiek odkryto. Obiekt ma 4,25 metra długości, około 2 metrów szerokości i wysokości (około 14 stóp na 6,5 stopy). Sztuka Google i Kultura twierdzi również, że meteoryt bakubirytowy ma unikalny skład chemiczny w porównaniu z innymi meteorytami znalezionymi na powierzchni Ziemi (tym też zajmował się Mindat). Chociaż jest to głównie żelazo, stanowi tylko około 89% jego składu i zawiera 9,6% niklu, 0,87% kobaltu i 0,14% fosforu. Meteoryt zawiera również ślady irydu metalu ziem rzadkich i 117 niezgrupowanego żelaza (za pośrednictwem Google Arts and Culture).
Podobnie jak w przypadku innych meteorytów z tej listy, obiekt tej wielkości może zawierać znaczne stężenia żelaza, ale unikalny skład pewnych właściwości geochemicznych jest uderzający. National Geographic wskazuje, że nie wszystkie meteoryty znalezione na Ziemi składają się z dużych ilości żelaza, ale masywne skały znalezione przez ludzi są prawie wyłącznie zdominowane przez żelazo. Daje im to możliwość wytrzymywania ekstremalnych temperatur i zmian ciśnienia podczas przechodzenia przez atmosferę na powierzchnię planety.
Meteoryt Cape York
Meteoryt Cape York wylądował na Ziemi około 10 000 lat temu, a jego historia jest wyraźnie związana z rozwojem cywilizacji ludzkiej w regionie.
To, co odróżnia go od innych obiektów niebieskich, które zderzyły się z powierzchnią Ziemi, to fakt, że został wyraźnie znaleziony i wykorzystany przez ludzi przez tysiące lat, zanim został zidentyfikowany przez społeczność naukową (za pośrednictwem Uniwersytetu Waszyngtońskiego ). Meteoryt waży około 20 ton i wykazuje charakterystyczne ślady zadrapań i pęknięć od okolicznych mieszkańców, którzy używali go do wyrobu narzędzi. To sprawia, że meteoryt jest integralną częścią wczesnej cywilizacji ludzkiej i wielkiej historii starożytnego społeczeństwa ludzkiego w Ameryce Północnej sprzed kontaktu. Podobnie jak inne meteoryty z tej listy, kamień z Cape York składa się głównie z żelaza, co pozwala mu opadać przez ziemską atmosferę bez doświadczania ekstremalnego rozpadu, według University of Washington .
Meteoryt ten jest jednak nadal rozdrobniony, a jego fragmenty można zobaczyć w wielu miejscach w Ameryce Północnej. Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej ma na wystawie trzy fragmenty meteorytu z Cape York, nazwane Kobieta, Pies i Ahnighito (przez AMNH ). Interesujące w tych pojedynczych fragmentach jest to, że zostały odzyskane z różnych miejsc uderzenia, z których jedno jest oddzielone od pozostałych i znajduje się na wyspie po drugiej stronie zatoki od głównego punktu uderzenia. Największy fragment tego meteorytu można zobaczyć w Muzeum Geologicznym Uniwersytetu w Kopenhadze w Danii.